Türkiye kendi uçağını yapıyor
1935 yılında Başbakan İsmet İnönü, Türk Hava Kurumu’nun gelirlerini artırmak amacıyla “Hava Tehlikesini Bilenler” adı altında bir yardım kampanyası başlattı. Bu kampanya kamuoyunda beklenenin üzerinde ses getirdi ve Türk Hava Kurumu’na yapılan bağışlar büyük rakamlara ulaştı. Dönemin önemli işadamlarından Naci Demirağ da 120 bin lira bağışlayarak Türk Hava Kuvvetleri’ne üç uçak armağan etti. Demirağ kardeşlerin en büyüğü olan Nuri Demirağ ise, taşıma suyuyla değirmenin bu şekilde dönmeyeceğini düşünüyordu. Nuri Demirağ, “Bize düşen, gerekli olan uçak fabrikasını kurmaktır,” diyordu.
Nuri Demirağ bu sözünde durarak 1936 Eylül’ünde İstanbul Beşiktaş’ta bir uçak atölyesi kurdu. Bu girişimden çok etkilenen Türk Hava Kurumu ise 22 Ocak 1937’de Nuri Bey’le 10 adet eğitim uçağı ve 60 adet planör üretimi için bir sözleşme yaptı. Nuri Demirağ bu anlaşmadan güç alarak yatırımlarını hızla genişletti ve Beşiktaş’taki atölyeyi bir uçak fabrikasına dönüştürdü.
Ne var ki buraya kadar güzel bir seyir izleyen hikâye, bu noktadan sonra tersine döndü. Nuri Demirağ’ın fabrikasında başmühendis olarak çalışan Selahattin Reşit Alan, ürettikleri uçaklardan biriyle Eskişehir’e inerken kaza geçirerek öldü. Bu kaza üzerine Nuri Demirağ ve Türk Hava Kurumu arasındaki sözleşme de sorgulanmaya başladı ve bir süre sonra iptal edildi.
