Milletvekillerine zam teklifine ret
1959 başında milletvekili ödeneklerinin artırılmasına dair Bütçe Komisyonu’nca alınan karar, halk arasında büyük tepkiye yol açtı. Aslında istenen artış fazla olmamakla birlikte, ülke ekonomisi dardaydı ve geçim zorluğu nedeniyle halk büyük sıkıntılara katlanıyordu. Durum böyle olup halkın büyük çoğunluğu ucu ucuna yaşamaya çalışırken, milletvekillerinden de hiç değilse “genel yoksulluğa mümkün mertebe uymaları” bekleniyordu:
“Bu Meclis’in üyesi sıfatı ile milletvekillerimizden hepimize örnek olmalarını beklemek hakkımızdır. 1950 yılına kıyasla bugün memurlara ne kadar fazla veriyoruz? Sayın milletvekillerimiz kendilerine onu bile istememelidirler. Ondan fazlasını katiyen istememelidirler. Yoksa vatandaşın yüreği incinir, yarımıza karşı güveni sarsılır ve içindeki çalışma ateşi yavaş yavaş sönmeye başlar.”
Cumhuriyet gazetesinin zikrettiği 1950 tarihi, elbette Demokrat Parti’nin iktidarı aldığı tarihi ifade ediyor ve ekonomik durumun geldiği duruma dair ince bir gönderme yapıyordu. Aynı görüşü paylaşan CHP Grubu da, İsmet İnönü’nün “Milletvekillerine zam teklifinin reddedilmesini” isteyen önergesini 10 Şubat 1959’da oybirliğiyle kabul etti. Fakat bu davranışın seçmen üzerindeki etkisi, darbe nedeniyle seçimler yapılamadığı için tabii ki anlaşılamadı.
